Ο ΧΥΔΑΙΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ !!!

Πολλά ακούστηκαν επισήμως και παρασκηνιακά σχετικά με τη σύγκρουση των πολεμικών αεροπλάνων στο Αιγαίο. Όλα τραγικά, μέσα σε αυτά ακούστηκαν και οι μισθοί των πιλοτών της Πολεμικής Αεροπορίας. Μαζί με τα πτητικά επιδόματα οι πιλότοι εισπράττουν στην τσέπη περίπου 1.200 ευρώ τον μήνα. Η αμοιβή αυτή είναι σίγουρα η χειρότερη αμοιβή που υπάρχει στη χώρα σε σχέση βέβαια με τη δουλειά που έχουν να κάνουν. Τους δίδεται για να αερομαχούν καθημερινά με τα τουρκικά αεροπλάνα, για να βρίσκονται διαρκώς σε ετοιμότητα, για να διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε κάθε πτήση, για να υπονομεύουν την υγεία τους τόσο τη βιολογική όσο και κυρίως - την ψυχική.

Ο σκοπός αυτού του σχολίου δεν είναι να εξάρει την προσφορά των πιλότων των Πολεμικής Αεροπορίας, ούτε να δώσει έναν μελοδραματικό τόνο στις συνθήκες της ζωής. Σκοπός είναι να διαπιστώσουμε για μία ακόμη φορά σε τι κράτος ζούμε.

Και ζούμε σε ένα κράτος που δεν είναι δίκαιο και που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και χυδαίο. Σε καμία περίπτωση οι πιλότοι δεν έχουν συνδέσει την απόδοσή τους με το ύψος της αμοιβής τους. Πετάνε όπως υποχρεούνται και ασκούν στο έπακρο τα καθήκοντά τους. Δεν διεκδικούν αυξήσεις όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, δεν «κατεβάζουν τους διακόπτες», δεν εκμεταλλεύονται την ανάγκη που τους έχουμε για να διεκδικήσουν καλύτερες αμοιβές. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να το κάνουν ως μάχιμοι στρατιωτικοί.

Η στάση όμως του κράτους απέναντί τους είναι παράλογη και χυδαία. Παράλογη διότι αυτοί οι άνθρωποι πετούν αεροπλάνα που κοστίζουν 50 εκατομμύρια ευρώ το καθένα, έχουν εκπαιδευτεί μια δεκαετία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνεχώς μετεκπαιδεύονται με τεράστιο κόστος, στην ουσία διαχειρίζονται προσωπικά τεράστιο κόστος των αμυντικών δαπανών της χώρας και μέρος της εξωτερικής πολιτικής της. Όταν πέφτει ένα πολεμικό αεροπλάνο, χάνονται τα λεφτά που κοστίζει, τα λεφτά που χρειάζεται για να αντικατασταθεί, το κόστος εκπαίδευσης του πιλότου, το κόστος εκπαίδευσης αυτού που θα τον αντικαταστήσει και ενδεχομένως, αν πέσει κατά τη διάρκεια αερομαχίας ή αν δεν αντέξει την ψυχολογική πίεση και πυροβολήσει ένα τουρκικό αεροπλάνο, να χαθούν πολλά περισσότερα.

Είναι όμως και χυδαία. Ο άνθρωπος αυτός δεν επιτρέπεται να φύγει και να αλλάξει δουλειά. Για να το κάνει πρέπει να πληρώσει (να επιστρέψει) στην αεροπορία τα χρήματα που του κόστισε η εκπαίδευση του και τις αμοιβές του, ποσόν που ίσως κανένας από τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας δεν διαθέτει. Εκτός του ότι δεν μπορεί να φύγει, δεν μπορεί και να απεργήσει. Δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί και δε μπορεί να υπολειτουργήσει. Είναι αναγκασμένος να κάνει τη δουλειά του τέλεια, χωρίς λάθος, αλλιώς την πληρώνει  πρώτα ο ίδιος με τη ζωή του. Είναι δηλαδή απολύτως δέσμιος της δουλειάς του και επαφίεται στη διάθεση του εργοδότη του για το πόσο θα την αποτιμήσει και σε ποιο ύψος θα προσδιορίσει την αμοιβή του.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δηλαδή τη δυσκολία της δουλειάς, τον τεράστιο κίνδυνο για τη ζωή του εργαζόμενου, το κόστος που μπορεί να έχει για την Αεροπορία αλλά κα τη χώρα ένα λάθος του, και ταυτόχρονα, την απόλυτη δέσμευσή του και την έλλειψη δυνατότητας διαπραγμάτευσης ή πίεσης ή ακόμη και παραίτησης, ο καθορισμός μονομερώς από τον εργοδότη τους της αμοιβής των χιλίων διακοσίων ευρώ είναι χυδαίος